Υλικό με προστασία πνευματικών δικαιωμάτων
Προεπισκόπηση περιορισμένου αριθμού αποσπασμάτων αυτού του βιβλίου
1.1.2 Οι θεωρίες δεν περιγράφουν το «αληθές» αλλά πάντα το «φαινομενικό»
21-8-2016
Ένας φυσικός ο οποίος διατυπώνει μια θεωρία, προσπαθεί να τη στηρίξει τόσο με πειραματικό τρόπο όσο και με μιαν ανάλογη εξίσωση. Στην περίπτωση που αυτή η θεωρία επαληθευτεί, γίνεται –σχεδόν πάντα- γενικά αποδεκτή – αν και υπάρχουν φυσικοί, οι οποίοι κινούμενοι ενάντια στο ρεύμα, δεν αποδέχονται τα ανάλογα αποδεικτικά στοιχεία. Εντούτοις, ουδεμία θεωρία γίνεται αποδεκτή σαν μια απόλυτη αλήθεια, όσο κι’ αν αυτή είναι επιτυχής. Αυτό οφείλεται στο ότι οι φυσικοί στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν κάποιο απολύτως ασφαλές θεμέλιο, επάνω στο οποίο θα μπορούσαν να στηρίξουν με αδιάσειστο τρόπο τα πνευματικά τους κατασκευάσματα. Αυτό έχει σαν συνέπεια, να αποτελούν όλες οι θεωρίες απλώς ατελείς ιδέες και απόψεις, που στηρίζονται σε κάποιες αβάσιμες ενδείξεις, περιγράφοντας κατ’ ανάγκην ένα κόσμο ο οποίος λειτουργεί μεν με αιτιώδη αλλά συγχρόνως με παράδοξο και γι’ αυτό ακατανόητο τρόπο. Ωστόσο, στην βαθειά αλήθεια τα πάντα διαπλέκονται αρμονικά, πράγμα που τελικά επιτρέπει στον λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο λίγο-πολύ να κατανοήσει κάθε τι σημαντικό και έτσι να αντιληφθεί το αληθές πίσω από το φαινομενικό. Σ’ αυτό το βιβλίο θα γίνει κατανοητό πως οι φυσικοί ερευνητές αντιμετωπίζουν συνεχώς προβλήματα, επειδή εμποδίζονται από το μοντέλο εργασίας τους να διεισδύσουν στη βαθιά αλήθεια. Πώς να επαναπαυθούν σε θεωρίες, όταν αυτές βασίζονται εξ ολοκλήρου σε υποθέσεις; Επομένως, αυτός ο απηρχαιωμένος τρόπος εργασίας τους δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα… τυχερό παίγνιο.
