Υλικό με προστασία πνευματικών δικαιωμάτων
Προεπισκόπηση περιορισμένου αριθμού αποσπασμάτων αυτού του βιβλίου
18-7-2016
Πρόλογος
Είναι εύλογο, ο ανύποπτος αναγνώστης αυτών των γραμμών να περιμένει πως αυτό το βιβλίο γράφτηκε από ένα φυσικό, δεδομένου ότι όπως αυτός διάβασε στα περιεχόμενα, σ’ αυτό απαντώνται πολλές ερωτήσεις της φυσικής αλλά και της φιλοσοφίας, εντούτοις αυτό γράφτηκε παραδόξως από έναν αρχιτέκτονα.
Όμως, πώς τολμά κάποιος που δεν είναι φυσικός, να γράψει ένα βιβλίο για τα αινίγματα μιας από τις δυσκολότερες επιστήμες και μάλιστα να ισχυρίζεται, πως γνωρίζει τις απαντήσεις σε κάθε είδους μέχρι τώρα αναπάντητα ερωτήματα της φυσικής, τα οποία αναλύονται λεπτομερώς σ’ αυτό το βιβλίο; Ήταν η παθιασμένη αγάπη του για τη φυσική επαρκής αιτία, ώστε να ωθηθεί σε μια τέτοια περιπέτεια; Εάν ήταν αυτό το κίνητρο της συγγραφής αυτού του βιβλίου, τότε αυτός θα είχε σίγουρα κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Διότι αφενός οι γνώσεις του της φυσικής είναι αυτονόητα περιορισμένες αφού δεν σπούδασε αυτή την επιστήμη, ενώ όπως δηλώνει ο ίδιος ευθαρσώς, ούτε είχε ποτέ δοκιμάσει να γράψει κάτι. Εκτός αυτών ήταν προχωρημένης ηλικίας όταν άρχισε να γράφει αυτό το βιβλίο. Για ποιο λόγο έκανε λοιπόν αυτό το ριψοκίνδυνο βήμα;
Η περιπέτεια ξεκίνησε για τον συγγραφέα τον Σεπτέμβριο του 2004, όταν απέκτησε το συναρπαστικό βιβλίο του Μπράϊαν Γκρην «Το υλικό, από το οποίο είναι φτιαγμένος ο κόσμος». Εκείνο το βιβλίο ήταν γι’ αυτόν κάτι σαν μια «αποκάλυψη», αφού του έδωσε τη δυνατότητα να καταλάβει, τι είδους άλυτα αινίγματα αντιμετωπίζουν οι φυσικοί, πράγμα που δεν είχε μέχρι τότε καταλάβει, αν και είχε διαβάσει μερικά βιβλία μοντέρνας φυσικής.
Η ιδιαίτερα προσεκτική μελέτη του βιβλίου του Γκρην είχε μόλις ολοκληρωθεί, όταν αρχές Ιανουαρίου σκόνταψε… στα παράδοξα του Ζήνωνα. Το παράξενο είναι ότι ο συγγραφέας διέβλεψε αμέσως, ποιος ήταν ο δρόμος που οδηγούσε στη λύση αυτών των παραδόξων προβλημάτων. Ωστόσο, δεν φαντάστηκε, πόσα χρόνια σκληρότατης καθημερινής εργασίας θα χρειαζόταν, ώσπου να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα που προέκυπταν.
Πολύ γρήγορα συνειδητοποίησε τη σπουδαιότητα της «αρχής της κίνησης» στον κόσμο μας, δεδομένου ότι χωρίς αυτήν η αντιληπτή υλική ύπαρξη θα ήταν αδύνατη. Κατάλαβε επίσης πως ο Νευτώνειος απειροστικός λογισμός ουδόλως έλυσε τα Ζηνώνεια παράδοξα, όπως ακόμα και σήμερα πιστεύουν οι φυσικοί. Συνειδητοποίησε αντιθέτως ότι η ορθή λύση των Ζηνώνειων παραδόξων απαντούσε διεξοδικά σε αμέτρητα φυσικά και φιλοσοφικά ερωτήματα. Ωστόσο, αυτά που προέκυπταν κατ’ αυτό τον τρόπο έρευνας ήταν τόσο εκτενή και συγκλονιστικά, που έπρεπε να καταγραφούν και τακτοποιηθούν, διότι διαφορετικά θα χάνονταν. Κι’ αυτός ήταν ο βασικός λόγος, που οδήγησε αφενός στη συγγραφή του πρώτου βιβλίου της ολοκληρωμένης λύσης των Ζηνώνειων παραδόξων -αν και αυτό για κάποιους λόγους δεν εκδόθηκε ακόμη- και αφετέρου στο παρόν έργο.
Οι φυσικοί παρατηρούν και ερευνούν φυσικά φαινόμενα, τα οποία περιγράφουν σε σχετικές θεωρίες. Εάν αυτές επαληθευτούν πειραματικά και ο τρόπος λειτουργίας τους εκφραστεί με τις ανάλογες εξισώσεις, τότε αυτές γίνονται αποδεκτές χωρίς μεγάλη αντίσταση των συναδέλφων τους. Αλλά στην περίπτωση που ένας συνάδελφος κατορθώσει με μια νέα θεωρία και την ανάλογη εξίσωση να ερμηνεύσει ένα φαινόμενο λίγο ακριβέστερα, τότε η παλιά γκρεμίζεται από το βάθρο της. Συνεπώς, ουδείς φυσικός μπορεί να είναι βέβαιος για την αξία της θεωρίας του, αφού όλες αυτές στηρίζονται σε επισφαλείς υποθέσεις!
Η μέθοδος εργασίας των φυσικών είναι ποσοτική. Αλλά ακριβώς αυτός είναι ο τρόπος που αφενός τους οδήγησε στις γνωστές επιστημονικές και τεχνολογικές επαναστάσεις και αφετέρου σε ακατανόητα αδιέξοδα. Διότι αν και κατ’ αυτό τον τρόπο περιγράφονται με σημαντική ακρίβεια τα ερευνώμενα φαινόμενα (δηλαδή αποτελέσματα), δεν είναι δυνατή η διείσδυση στα αίτιά τους. Ο συγγραφέας του βιβλίου κατανόησε, συνεπώς, ότι αυτά τα εμπόδια δεν μπορούν να υπερπηδηθούν με την χρήση του ερευνητικού μοντέλου των φυσικών επιστημών αλλά μόνο με τον λογικό/αιτιώδη τρόπο σκέψης. (Λογική και αιτιότητα είναι καθαρά πνευματικές ιδιότητες. Ας αναλογιστεί ο αναγνώστης, πως όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί μπορούν να αντιληφθούν τα φυσικά φαινόμενα, επειδή η παρατηρούμενη ύλη βρίσκεται στον κόσμο μας σε διαρκή κίνηση, αλλά ότι συγχρόνως είναι η συνείδησή τους και μόνο, αυτή που έχει την ικανότητα της αντίληψης. Εντούτοις, όλως παραδόξως η συνείδηση παρακάμπτεται από τους φυσικούς συστηματικά, αφού αυτή δεν μπορεί να ερευνηθεί και ερμηνευτεί με ποσοτικό και μαθηματικό τρόπο. (Η ποσοτική και μαθηματική σύλληψη των φαινομένων είναι, βεβαίως, συνυφασμένες με το φυσικό μοντέλο της φυσικής.)
Ωστόσο, ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου συνειδητοποίησε σταδιακά, ότι ο παραπάνω τρόπος εργασίας δεν επέτρεπε τη διείσδυση στην αλήθεια πίσω από την αντιληπτή απατηλή πραγματικότητα των φαινομένων. Σ’ αυτή την –απόλυτη- αλήθεια θα μπορούσε κανείς να διεισδύσει μόνο εάν κατάφερνε να τη στηρίξει σε ένα αδιάσειστα αληθινό θεμέλιο. Και αυτό το αντισεισμικό θεμέλιο ήταν ο «νόμος της ασυμβατότητας», ο οποίος προέκυψε μέσα από τη λύση των Ζηνώνειων παραδόξων. Σ’ αυτό το νόμο πρόκειται εντούτοις για μια τόσο απλή αρχή, ώστε σίγουρα θα αναρωτηθεί κανείς, τι σχέση μπορεί να έχει αυτός με τη φυσική. Όμως πρόκειται στην κυριολεξία -όσο απίστευτο κι’ αν αυτό φαίνεται-, κατά κάποιο τρόπο για ένα «μαγικό κλειδί» με το οποίο μπορούν να ξεκλειδωθούν όλες οι μέχρι σήμερα ερμητικά κλειστές θύρες. Επομένως, η ανακάλυψη αυτού του αρχαίου κλειδιού που κρυβόταν στα Ζηνώνεια παράδοξα ήταν ένα σημαντικό επί μέρους αίτιο για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου, αφού παν ό,τι περιγράφεται εδώ, συναρτάται μ’ αυτό το κλειδί της ασυμβατότητας. Ο αναγνώστης θα βρει αυτό το νόμο στη σύνοψη της λύσης της Ζηνώνειας διχοτομίας αμέσως μετά τη λήξη αυτού του προλόγου.
Ο συγγραφέας έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική. Και είναι ενδιαφέρον ότι οι αρχιτέκτονες ουσιαστικά αντιλαμβάνονται και επιλύουν τα προκύπτοντα προ-βλήματα στην εργασία τους –σε μεγάλο βαθμό- με λογικό, αιτιώδη τρόπο. Ωστόσο, αυτό το πράττουν χωρίς να το συνειδητοποιούν, αφού πρόκειται για τη βίωση μιας καθημερινής αυτονόητης ρουτίνας. Οι φυσικοί αντιθέτως μιλούν μεν ενίοτε για τη σημασία της αιτιότητας και της λογικής στην επιστήμη τους, αλλά ουδείς ασχολείται σοβαρά μ’ αυτές. Διότι όπως σε όλες τις επιστήμες έτσι και στη φυσική πρόκειται πάντα για ψευδοαιτιωδώς αντιληπτές και, συνεπώς, μη αποδείξιμες θεωρίες -άρα για απόψεις-, οι οποίες βασίζονται απλώς σε υποθέσεις, αξιώματα και ενδείξεις. Είναι πιθανό πως ουδείς αναλογίζεται, ποια είναι η βαθύτερη σημασία αυτών των αρχαιοελληνικών όρων και ότι, συνεπώς, η θεωρητική σκέψη είναι ουσιαστικά ένα τυχερό παίγνιο. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι πιθανότητες παίζουν στην κβαντομηχανική πρωτεύοντα ρόλο.
Tο ζητούμενο σ’ αυτό το βιβλίο δεν είναι –όπως στη φυσική- τα αποτελέσματα των φαινομένων αλλά τα αίτιά τους, αφού εκεί οδηγεί η συνεπής εφαρμογή της αιτιότητας. Συνεπώς, ο αναγνώστης δεν θα συναντήσει σ’ αυτό θεωρίες, υποθέσεις, αξιώματα ή απόψεις αλλά μόνο λογικά και αιτιωδώς διατυπωμένες ερμηνείες των εξεταζομένων φαινομένων. Και υπόσχομαι σ’ αυτόν ότι θα απορήσει, όταν σταδιακά αντιληφθεί, πόσο κοφτερό είναι το νυστέρι της αιτιότητας, όταν χρησιμοποιείται με λογικό τρόπο. Θα αποδειχτεί πως ο βασικός τρόπος λειτουργίας του κόσμου μας στηρίζεται σε σχετικά λίγες απλές αρχές. Και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο μπορεί ο άνθρωπος τελικά να κατανοήσει, τι είναι κατά βάθος αυτό που συγκρατεί αυτό τον κόσμο.
Οι σημαντικότερες ερωτήσεις, οι οποίες αναλύονται και απαντώνται σ’ αυτό το βιβλίο λεπτομερώς, συνάντησε ήδη ο αναγνώστης στα περιεχόμενα. Εκεί διάβασε επίσης ότι στο 14ο κεφάλαιο προτείνονται έξι πειράματα. Αυτά τα πειράματα είναι λίγο-πολύ απλά στη σύλληψη και πραγματοποίησή τους. Μέσω αυτών θα γίνει αντιληπτή η γενική διαστολή της ύλης, θα κατανοηθεί το πραγματικό αίτιο του φαινομένου της ασάφειας και τέλος θα αποδειχτεί η ύπαρξη του αιθέρα. Διότι όπως θα αποδειχτεί στο 4ο κεφάλαιο μέσα από μια απλούστατη και ευκολονόητη λογική/αιτιώδη διαδικασία, το σύμπαν διαστέλλεται στην ολότητά του, ενώ οι φυσικοί μιλούν λανθασμένα για στατικούς γαλαξίες. Και θα είναι για τον αναγνώστη σίγουρα ενδιαφέρον πως η υλική διαστολή προέκυψε αρχικά μέσα από τη λύση των Ζηνώνειων παραδόξων.
Στην υλική διαστολή πρόκειται για ένα παρόμοιο φαινόμενο με την φαινομενική ανατολή και δύση του ηλίου. Είναι αυτονόητο πως ο καθένας έχει την απατηλή εντύπωση της περιστροφής του ήλιου –όπως και της Σελήνης- γύρω από τη γη. Και γνωρίζουμε ήδη την πνευματική προσπάθεια που απαιτήθηκε λίγο πριν από το τέλος του μεσαίωνα, ώστε να γίνει κατανοητό το αυτονόητο πραγματικό που κρύβεται πίσω από το φαινομενικό. (Και να σκεφτεί κανείς ότι οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν ήδη προ πολλού πως η Γη δεν ήταν επίπεδη αλλά σφαιρική. Αλλά αν και για μας σήμερα αυτό το φαινόμενο είναι ξεκάθαρο, εξακολουθούμε να μιλάμε –παρακάμπτοντας την αιτιότητα- για ανατολή και δύση του ηλίου.)
Αυτό το βιβλίο απευθύνεται μεν κυρίως σε φυσικούς και φιλοσόφους. Εν-τούτοις, αυτό μπορεί να διαβαστεί και κατανοηθεί από κάθε αναγνώστη, που ενδιαφέρεται για τη μοντέρνα φυσική, εκτιμά τον απλό γενικά κατανοητό λογικό τρόπο σκέψης και συγχρόνως είναι περίεργος, να αντιληφθεί τι κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα. Διότι αφενός ο τρόπος σύλληψης και έκφρασης του συγγραφέα δεν είναι αυστηρά επιστημονικός αλλά κατά το δυνατόν απλός. Από την άλλη μεριά αυτός κοπίασε ιδιαίτερα, ώστε να φωτίσει τα ερευνώμενα φαινόμενα από πολλές διαφορετικές πλευρές, να τα διαπλέξει πολλαπλά και κατ’ αυτό τον τρόπο να τα κάνει όσο γίνεται πιο κατανοητά.
Πρέπει κανείς να αναλογιστεί πως δεν είναι το λογικό αλλά το παράδοξο, αυτό που δυσκολεύει την κατανόηση. Και μπορεί μεν οι θέσεις του συγγραφέα να φαίνεται πως είναι ακατανόητες ή ακόμη και απαράδεκτες, αλλά σ’ αυτό το βιβλίο αποδεικνύονται πολλαπλά με ατράνταχτα επιχειρήματα. Ωστόσο, δεν χωράει αμφιβολία πως όλα όσα περιγράφονται εδώ είναι τελείως απίστευτα, αφού παν ότι αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος με τις αισθήσεις του είναι απατηλό. Και είναι μεν παράξενο πως ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται το απατηλό ως αληθινό, αλλά και αυτό έχει την απλή εξήγησή του.
Δεν χωράει αμφιβολία, πως θα πρέπει κανείς να δει τα πράγματα αλλιώς, προκειμένου να καταλάβει το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου. Αραιά και πού ο αναγνώστης θα έχει ενδεχομένως την εντύπωση πως διαβάζει ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, αλλά κατ’ αυτό τον παράξενο τρόπο λειτουργεί ο κόσμος μας.
