Βασίλης Σταμούλης

Επιστρέφω πάλι στη διερεύνηση του «βαρυτικού» αινίγματος στο οποίο θα αναλυθούν και συγκριθούν λεπτομερώς οι εξής πέντε θέσεις:

a—-Γαλιλαίος: »Αντικείμενα στο κενό που πέφτουν  συγχρόνως, κινούνται επιταχυνόμενα εξ ίσου και καταλήγουν στο έδαφος συγχρόνως.«           

b—-Νεύτων: »Στη βαρύτητα πρόκειται για μια επιταχυνόμενη έλξη μαζών. Η βαρύτητα δρα σ' ολόκληρο το σύμπαν ανάλογα με την απόσταση αυτών.«

c—-Αϊνστάιν: »Η καμπύλωση του χωρόχρονου είναι στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας συνδεδεμένη με την επίδραση της βαρύτητας.«

d—-Αϊνστάιν: »Πίπτοντα αντικείμενα δεν πέφτουν αλλά αντιθέτως αιωρούνται.«

e—-Σταμούλης: «Δεν υπάρχει “πτώση” ή “έλξη” ούτε “βαρυτική καμπύλωση του χωρόχρονου”. Αντιθέτως, η δύναμη την οποία αντιλαμβανόμαστε σαν βαρύτητα, δημιουργείται λόγω της συνεχούς ώθησης των πάντων (κάτι σαν αντιβαρύτητα) προς όλες τις κατευθύνσεις η οποία οφείλεται στη γενικευμένη συνεχή, επιταχυντική συμπαντική διαστολή. Ωστόσο, αυτή η ώθηση (ή αντιβαρύτητα) δρα, σε αντίθεση προς τη Νευτώνεια βαρυτική θεωρία, περιορισμένα».