Ο τρόπος εργασίας μου διαφέρει απ’ αυτόν των φυσικών επιστημόνων
20-7-2012
Τα βιβλία μου εδράζονται στα ευρήματα της φυσικής όπως αυτά περιγράφονται από τους διαφόρους επιστημονικούς κλάδους της. Στην προσπάθειά μου, ωστόσο, να απαντήσω με λογικό τρόπο στις αμέτρητες ερωτήσεις κάθε είδους, οδηγούμαι πάντα – κατά ένα παράξενο τρόπο – νομοτελειακά σε μεταφυσικά αποτελέσματα. (Αυτά τα ευρήματα, ωστόσο, δεν έχουν καμιά σχέση με την πίστη σε κάποιο θρησκευτικό κατασκεύασμα. Θεωρώ πως -υπ’ αυτό το πρίσμα- είμαι και εγώ… «αντικειμενικός» – έστω κι’ αν αυτό το επίθετο δεν ταιριάζει στο δικό μου πνευματικό οικοδόμημα.)
Ο βαθύτερος στόχος μου ήταν ανέκαθεν η κατανόηση της πραγματικότητας την οποία βιώνω. Για μένα, το πρωταρχικό στον κόσμο μας είναι αυτονόητα το πνεύμα – η συνείδηση. (Για μένα δεν χωράει καμιά αμφιβολία, πως υπάρχω –όπως και ο Descartes– επειδή… σκέπτομαι.) Αντιλαμβάνομαι εννοείται και εγώ την κυριαρχία της ύλης επί του πνεύματος στον κόσμο μας, αλλά προσπαθώ να κατανοήσω τόσο την ύλη όσο και το πνεύμα, εξετάζοντας με κριτικό τρόπο τόσο τα ευρήματα των ερευνητών φυσικών όσο και σε οτιδήποτε άλλο έχει υποπέσει στην αντίληψή μου και παρουσιάζει ενδιαφέρον. Η προσπάθειά μου κατανόησης της βαθύτερης αλήθειας εδράζεται αποκλειστικά και μόνο σε αυστηρά λογικούς συνειρμούς. (Δεν χρησιμοποιώ αξιώματα ούτε δόγματα.) Ό,τι προκύπτει μέσα απ’ αυτό τον τρόπο έρευνας, γίνεται από εμένα αποδεκτό άνευ όρων, όσο απίστευτο κι’ αν φαίνεται πως είναι το αποτέλεσμα. Αντιλαμβάνομαι, συνεπώς, τον κόσμο μας με καθαρά ιδεαλιστικό τρόπο.
Δεν χωράει καμιά αμφιβολία, πως και οι ερευνητές στις φυσικές επιστήμες τον ίδιο στόχο έχουν. Και αυτοί θέλουν να κατανοήσουν τι κρύβεται πίσω από την αντιληπτή πραγματικότητα. Όμως, το πρωταρχικό αίτιο είναι για τους φυσικούς η ύλη. Έτσι, για λόγους (υποτιθέμενης…) αντικειμενικότητας παρακάμπτουν στις έρευνές τους συστηματικά το πνεύμα, μη έχοντας –προφανώς– ακόμα συνειδητοποιήσει, πως τα φαινόμενα της ύλης είναι απατηλά. (Το δεδηλωμένο ερευνώμενο αντικείμενο των φυσικών είναι η –άψυχη– ύλη. Η ύλη έχει το σαφές πλεονέκτημα, να γίνεται αντιληπτή με εμπειρικό τρόπο. Πρόκειται για μια επιστήμη, στην οποία κυριαρχεί η ύλη. Αυτή είναι η αιτία, που οι φυσικοί επιστήμονες δεν είναι σε θέση να ασχοληθούν με το πνεύμα – αφού αυτό δεν είναι ποσοτικά αντιληπτό. Πρόκειται για ένα κολοσσιαίο λάθος, το οποίο συμβάλλει καθοριστικά στην αδυναμία τους να ερμηνεύσουν τα ευρήματά τους, οδηγούμενοι κατ’ αυτό τον τρόπο συνεχώς σε αδιέξοδα.)
Οι ερευνητές στις φυσικές επιστήμες προσπαθούν να κατανοήσουν την βαθύτερη αλήθεια βασιζόμενοι στην παρατήρηση των φυσικών φαινομένων, στην θεωρία, στο πείραμα, στην μέτρηση και στην μαθηματική περιγραφή των αποτελεσμάτων τους. Ό,τι προκύπτει κατ’ αυτό τον τρόπο έρευνας, γίνεται από αυτούς αποδεκτό άνευ όρων, όσο παράδοξο (δηλαδή παράλογο) κι’ αν είναι. (Σημειωτέον, πως παράδοξο είναι, μεταξύ άλλων, αυτό που μέσα από τις προκύπτουσες αντιφάσεις παραβιάζει κατάφορα την φυσική τάξη. Διότι αυτή η τάξη εξελίσσεται νομοτελειακά μέσα από την αιτιότητα. Αυτό, εντούτοις, δεν επιτρέπεται να συμβαίνει, διότι οδηγεί αναπόδραστα σε αδιέξοδα. Και τα αδιέξοδα στις φυσικές επιστήμες είναι πράγματι αμέτρητα – πράγμα που ομολογούν, άλλωστε, οι ίδιοι.)
Οι (περισσότεροι) φυσικοί επιστήμονες, πάντως, θεωρούν, πως ο κόσμος μας μπορεί να είναι μόνο ρεαλιστικός – δηλαδή υλικός. Όπως γίνεται κατανοητό, πρόκειται για δύο διαμετρικά αντίθετα μοντέλα κατανόησης της πραγματικότητας. Και δεν χωράει καμία αμφιβολία, πως μόνο το ένα από τα δύο θα μπορούσε να ανταποκρίνεται στην απόλυτη βαθιά αλήθεια. Και όσο κι’ αν φαίνεται υπερφίαλο, εμένα δεν με ενδιαφέρει το προσεγγιστικό, με το οποίο ασχολείται εξ’ ολοκλήρου (αναγκαστικά) η φυσική, αλλά μόνο το απόλυτο.
Και μπορεί και αυτό να φαίνεται υπερφίαλο, αλλά όπως προκύπτει με σαφήνεια, η λύση των παραδόξων του Ζήνωνα είναι ο μόνος δρόμος, που οδηγεί στην εκκαθάριση και αυτού του προβλήματος. Τώρα, όμως, συμβαίνει το μη αναμενόμενο: Ενώ ο τρόπος εργασίας των φυσικών επιστημόνων οδηγεί συνεχώς σε λογικά αδιέξοδα, τα οποία αυτοί αδυνατούν να ερμηνεύσουν λόγω του ανεπαρκούς μοντέλου εργασίας τους, στα δικά μου λογικά αποκτημένα ευρήματα ουδέν πρόβλημα παρουσιάζεται. Τα πάντα διαπλέκονται αρμονικά και οδηγούν σε ένα ενιαίο πνευματικό κατασκεύασμα – πράγμα που αποδεικνύω στα βιβλία μου μέσα από λεπτομερή λογικά επιχειρήματα.
