Οι φυσικοί εναποθέτουν τις θεωρίες τους στην… άμμο των αξιωμάτων
20-7-2012
Οι επιστήμονες γνωρίζουν, βέβαια, ότι οι θεωρίες μπορούν να εδραστούν αναγκαστικά και μόνο σε αξιώματα. (Aυτά περιγράφουν υποτίθεται αυταπόδεικτες αλήθειες του αντιληπτού κόσμου μας, επάνω στις οποίες μπορεί κανείς, προφανώς, να βασιστεί ανεπιφύλακτα.) Θεωρίες, υποθέσεις ή ιδέες, δόγματα και αξιώματα δεν είναι, εντούτοις, κάτι περισσότερο από κινούμενη άμμος. Και είναι γνωστό, πως στην άμμο δεν μπορεί να χτιστεί ένα κτίσμα, που να έχει διάρκεια στον χρόνο. Γι’ αυτό τον λόγο δημιουργούνται δογματικά και αξιωματικά κατασκευάσματα κάθε είδους, που αντιμάχονται το ένα το άλλο. Ωστόσο, μόνο μία και μοναδική αλήθεια μπορεί να υπάρξει. Μια αλήθεια, η οποία οδηγεί στην απόλυτη αρμονική Διαπλοκή των Πάντων.
Γιατί, όμως, ουδείς μπορεί να βασιστεί σε θεωρίες; Διότι αυτές περιγράφουν πάντα απλώς και μόνο με εμπειρικό ή δογματικό τρόπο αντιληπτά ή υποτίθεται υπαρκτά φαινόμενα του κόσμου μας, τα οποία εκ των πραγμάτων αδυνατούν να είναι ασφαλή. (Αναφέρω εδώ το παράδειγμα του Αιθέρα, τον οποίο ο Einstein με την πολυθρύλητη απλότητά του εξοστράκισε αυθαίρετα από το σύμπαν. Θεώρησε πως μπορούσε να το πράξει, αφού αυτός δεν ανακαλύφθηκε – και μάλιστα μέχρι σήμερα – πειραματικά. Δεν επρόκειτο για ένα καραμπινάτο παραλογισμό; Αυτή η «ένδειξη» ώθησε τον Einstein πολύ απλά στην πεποίθηση, πως δεν υπάρχει αιθέρας. (Einstein: Είναι σκόπιμο, να απλοποιεί κανείς τα πάντα, αλλά όχι πολύ.) Μπορεί κανείς να συμπεράνει λογικά, ότι αφού οι προσπάθειες των Michelson και Morley να ανακαλύψουν την ύπαρξη του αιθέρα δεν απέδωσαν τους αναμενόμενους καρπούς, αυτό σημαίνει πως πράγματι δεν υπάρχει αιθέρας;
Στο 2ο βιβλίο μου αποδεικνύεται, πως ένα σύμπαν σαν το δικό μας δεν θα μπορούσε καν να υπάρξει χωρίς την ύπαρξη του αιθέρα. Ειδικά σ’ αυτό το θέμα υπάρχουν σημαντικές εκπλήξεις και ανατροπές, που συμβάλλουν καίρια στην καλύτερη κατανόηση του κόσμου τον οποίο αντιλαμβανόμαστε.
Είναι προφανές, ότι οι (περισσότεροι) φυσικοί επιστήμονες δεν γνωρίζουν ότι τα φαινόμενα είναι απατηλά, ή το γνωρίζουν μεν, αλλά προφανώς το απωθούν, κλείνοντας τα μάτια μπροστά σε ένα ακόμα δυσνόητο πρόβλημα. Τι άλλο θα μπορούσαν, άλλωστε, να πράξουν, αφού δεν διαθέτουν κάποιο εξασφαλισμένο θεμέλιο, ώστε να στηρίξουν σ’ αυτό με σιγουριά τα πνευματικά κατασκευάσματά τους;
Δεν χωράει, για μένα, αμφιβολία, ότι το μοντέλο εργασίας των ερευνητών φυσικών επιστημόνων δεν επιτρέπει σ΄ αυτούς να σκέπτονται ελεύθερα και προ πάντων λογικά. Δεν έχουν, συνεπώς, άλλη επιλογή, από την σύνταξη θεωριών, τις οποίες στην συνέχεια εγκαταλείπουν απλώς επάνω στην κινούμενη άμμο των αξιωμάτων. Η ανηλεής εντροπία αναλαμβάνει στη συνέχεια τα υπόλοιπα, ώσπου να τις μεταμορφώσει αργά ή απότομα και αυτές σε άμμο.
