Υλικό με προστασία πνευματικών δικαιωμάτων
Προεπισκόπηση περιορισμένου αριθμού αποσπασμάτων αυτού του βιβλίου
3.3 Ελεύθερη πτώση, βαρύτητα, καμπύλωση του χωρόχρονου ή αντιβαρύτητα;
21-8-2016
Σ' αυτό το υποκεφάλαιο θα επιδειχθεί ένας τρόπος εφαρμογής της αρμονικής Διαπλοκής των Πάντων. Θα αποδειχθεί ότι στο σύμπαν μας δεν υπάρχουν η ελεύθερη πτώση ή η βαρυτική έλξη αλλά ούτε και η βαρυτική καμπυλότητα του χωροχρόνου. Αυτό που, τουναντίον, υπάρχει πράγματι είναι η αντιβαρύτητα περιορισμένης επίδρασης των πάντων η οποία δημιουργείται μέσω της γενικευμένης συμπαντικής διαστολής, η οποία μάλιστα θα αποδειχθεί στο επόμενο κεφάλαιο με μαθηματικό και στο 14ο κεφ. με πειραματικό τρόπο. Και ακριβώς αυτή η αντιβαρύτητα είναι το κύριο αίτιο για την καμπυλότητα του χώρου και του χρόνου, την οποία αντελήφθη μόνο εν μέρει σωστά ο Αϊνστάιν και ονομάσθηκε από τον Μινκόβσκι -λανθασμένα- χωρόχρονος. Στο παρόν βιβλίο αποδεικνύονται λεπτομερώς όλοι οι παραπάνω ισχυρισμοί μου.
Αν και ο όρος »Χωροχρόνος« είναι εύηχος, ενώ είναι βραχύς και μυστηριώδης, δεν γίνεται από εμένα αποδεκτός. Διότι θεωρώ πως η αυστηρώς λογική αντίληψη και απόδοση των όρων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αποφυγή λαθών, δεδομένου πως αυτά δρουν σωρευτικά.
Η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν είναι μόνο φαινομενικά σωστή, δεδομένου πως αυτή βασίζεται στη λανθασμένη υπόθεση της απουσίας του αιθέρα. (βλ. Κεφ. 11) Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας είναι επίσης λανθασμένη, δεδομένου ότι όπως απαιτεί η λογική, η καμπυλότητα του κενού χώρου δεν είναι δυνατή. Ο Αϊνστάιν εξέφρασε αβασάνιστα –ψευδοαιτιωδώς σκεπτόμενος –την άποψη, ότι προφανώς, οι ερευνητές δεν εντόπισαν τον αιθέρα επειδή αυτός είναι ανύπαρκτος, συμπληρώνοντας πως το φως είναι ένας μοναχικός ταξιδευτής! (βλ. κεφ. 12) Ωστόσο, η αιτιότητα επιβάλλει πως παν ό,τι κινείται χρειάζεται προκειμένου να κινηθεί το αντίστοιχο μέσο. (βλ. κεφ. 10) Σ’ αυτό το βιβλίο θα αποδειχθεί πολλαπλά –προ πάντων λογικά και αιτιωδώς- ότι:
a—-Στο σύμπαν δεν διαστέλλεται μόνο ο κενός χώρος αλλά και οι Γαλαξίες, οπότε κατ’ αυτό τον τρόπο αποδίδεται, επιτέλους, ο όρος «διαστολή του σύμπαντος» σωστά. Διότι αυτό, που εννοούν οι φυσικοί μ’ αυτό τον γενικευτικό όρο, είναι απλούστατα λανθασμένο.
b—-Ο αιθέρας, με τον οποίο είναι γεμάτος ο συμπαντικός χώρος, εννοείται πως διαστέλλεται επίσης. (Το δόγμα του Αϊνστάιν ότι στο σύμπαν δεν υπάρχει αιθέρας ήταν ένα ολέθριο λάθος, δεδομένου πως σ’ αυτό βασίστηκαν και οι δύο θεωρίες του περί σχετικότητας. Αυτό αποδεικνύεται στα κεφάλαια 12 και 13.)
c—-Η γενική συμπαντική διαστολή των πάντων είναι επιταχυντική.
d—-Αυτή οδηγεί στην απώθηση όσων ουράνιων σωμάτων βρίσκονται σε σίγουρη απόσταση μεταξύ τους.
e—-Ο αιθέρας που βρίσκεται μεταξύ των ουρανίων σωμάτων συμπιέζεται απ’ αυτά λόγω της διαστολή τους.
f—-Η παραπάνω συμπύκνωση καμπυλώνει τις διαδρομές των σωματιδίων του φωτός οι οποίες δεν κατευθύνονται προς το κέντρο των ουρανίων σωμάτων. (βλ. σχήμα 11.4.2)
g—-H καμπύλωση των διαδρομών των σωματιδίων του φωτός οδηγεί στην ανάλογη επιτάχυνσή τους.
h—-Η επιπλέον επιτάχυνση οδηγεί στη διαστολή όλων των χρονικών μονάδων και ούτω καθ’ εξής.
i—-Ας αναλογιστεί κανείς πως τόσο ο χώρος όσο και ο χρόνος δεν είναι υλικής μορφής. Αυτοί οι δύο όροι εξαρτώνται απόλυτα από την κίνηση, οπότε δεν γίνονται αντιληπτοί μέσω των αισθήσεων αλλά με έμμεσο τρόπο. Επομένως δεν πρόκειται καν για φαινόμενα, ενώ δεν είναι ορθό αυτοί οι όροι να συγχωνευθούν με δογματικό τρόπο ονομαζόμενοι «χωροχρόνος».
Ελπίζω πως ο αναγνώστης πήρε τώρα μια πρώτη μικρή γεύση, με ποιο τρόπο λειτουργεί η αρμονική Διαπλοκή των Πάντων. Εννοείται, πως στο παραπάνω παράδειγμα πρόκειται απλώς και για τη χονδροειδή σχηματική διαπλοκή μερικών μόνο φαινομένων. Έτσι, όσο περισσότερο εμβαθύνει κανείς με τη σκέψη του στη λεπτομέρεια ενός φαινομένου -συνδέοντάς το με ήδη εξασφαλισμένα ευρήματα-, τόσο σαφέστερο γίνεται το περίγραμμα της συνολικής εικόνας.
Στα επόμενα αποσπάσματα θα εφαρμοστεί μια λεπτομερέστερη εφαρμογή της Διαπλοκής των Πάντων. Αυτή θα λάβει χώρα μέσα από την ταυτόχρονη αναλυτική κριτική μερικών θέσεων του αποσπάσματος «Βαρύτητα και το αρχαίο ερώτημα» από το 3ο κεφάλαιο «ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ» του βιβλίου του Μπράιαν Γκρην «Η στόφα από την οποία αποτελείται ο κόσμος». (Η λεπτομερέστατη αναλυτική κριτική της Θεωρίας της Σχετικότητας από το παραπάνω βιβλίο θα βρει ο αναγνώστης στα κεφάλαια 13 και14 του βιβλίου μου.)
Τα παρακάτω αποσπάσματα παραλείπονται σ' αυτή τη προεπισκόπηση
3.3.1 Είναι αυτό που αισθανόμαστε στο σώμα μας αποτέλεσμα της βαρύτητας;
3.3.2 Υπάρχει η ελεύθερη πτώση, η βαρύτητα και η βαρυτική καμπύλωση του »χωρόχρονου«;
3.3.3 Πρώτες σκέψεις για ελεύθερη πτώση, έλξη και καμπύλωση »χωρόχρονου«
3.3.4 Τι είναι σωστό, τι είναι λανθασμένο;
3.3.5 Βομβαρδισμός με στοχευμένες ερωτήσεις
