Υλικό με προστασία πνευματικών δικαιωμάτων
Προεπισκόπηση περιορισμένου αριθμού αποσπασμάτων αυτού του βιβλίου
3
Λογικός/αιτιώδης τρόπος έρευνας
Λύση του βαρυτικού προβλήματος
με χρήση της αρμονικής Διαπλοκής των πάντων
3.1 Έρευνα προς κάθε κατεύθυνση
Τα επόμενα δύο εδάφια παραλείπονται από την προεπισκόπηση
3.1.1 Ο μη υποθετικός αλλά αδιάσειστα σίγουρος τρόπος αντίληψης των προβλημάτων
3.1.2 Το αδιάσειστο θεμέλιο
3.1.3 Έρευνα για παραδοξότητες και λεπτομερής εξέτασή τους
21-8-2016
Στο επόμενο κεφάλαιο θα αποδειχθεί πως σχεδόν όλες οι υπάρχουσες εξισώσεις της φυσικής είναι ουσιαστικά λανθασμένες. Ο προσεκτικός -απλώς λογικά και αιτιωδώς σκεπτόμενος αναγνώστης- θα το διαπιστώσει αμέσως μόλις συνειδητοποιήσει πως σχεδόν όλες οι εξισώσεις της φυσικής είναι «συμμετρικές» ως προς το χρόνο. Και θα απορήσει σίγουρα, όταν πληροφορηθεί και συνειδητοποιήσει, πως και οι φυσικοί απορούν μεν μ' αυτή τη διαπίστωση, αλλά παρ' όλα αυτά την αποδέχονται σηκώνοντας τους ώμους. Με τον παραπάνω όρο της συμμετρίας εννοώ το γεγονός, πως σε όλες αυτές τις εξισώσεις δεν προκύπτει κάποια χρονική διαφορά μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος! Ωστόσο, αυτή η παραδοχή οδηγεί κατευθείαν σε λογικό αδιέξοδο, δεδομένου πως είναι εξίσου παράδοξη με την άποψη πως π.χ. το ζεύγος των όρων «χθες – σήμερα» περιγράφει το ίδιο φαινόμενο. Καθένας αντιλαμβάνεται –και μάλιστα ποσοτικά- πως μεταξύ του «χθες» και του «σήμερα» υπάρχει διαφορά εικοσιτεσσάρων ωρών! (Στο 4ο κεφάλαιο θα γίνει κατανοητό πως πίσω απ’ αυτό το φαινόμενο κρύβεται μια απλούστατη αλλά εξαιρετικά σημαντική εξήγηση. Έτσι, αυτό το πρόβλημα διορθώνεται εύκολα, οπότε οι εξισώσεις αποδίδουν πλέον το πραγματικό.)
Εάν εστιάσει κανείς την προσοχή του στον τρόπο διατύπωσης των παραπάνω τριών θεωριών, θα διαπιστώσει μεταξύ άλλων πως αυτές στηρίζονται αναγκαστικά σε προσεγγιστικές ενδείξεις. Και δεν είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό πως η απόκλιση των αποκτημένων αποτελεσμάτων οδηγεί σε δυσαρμονία, πράγμα που δεν επιτρέπεται να συμβαίνει. Ας αναλογιστεί κανείς απλά, πως κάθε μηχάνημα λειτουργεί μόνο τότε άψογα, όταν όλα τα εξαρτήματά βρίσκονται σε αρμονία!
Ας δούμε τώρα αν π.χ. βρίσκεται σε αρμονία η θεωρία της ελεύθερης πτώσης του Γαλιλαίου με αυτή της βαρύτητας του Νεύτωνα και τη θεωρία της βαρυτικής καμπύλωσης του χωρόχρονου του Αϊνστάιν.
a—-Δεν είναι αξιοπρόσεκτο πως αν και οι τρεις θεωρίες διαφέρουν στην ονομασία και στη διατύπωσή τους, εντούτοις περιγράφουν ουσιαστικά την ίδια αρχή;
b—-Δεν πρόκειται και στις τρείς περιπτώσεις για μια ελκτική δύναμη;
c—-Ωστόσο, όταν το –σχεδόν- ίδιο φαινομενικά αποτέλεσμα της ελκτικής δύναμης παρουσιάζει κάποιες μη αμελητέες διαφορές, δεν είναι απλώς προσεγγιστικά σωστό;
d—-Δεν είναι αιτιωδώς απαραίτητο, πως πίσω από το αντιληπτό φαινόμενο της ελκτικής δύναμης –στην ατμόσφαιρα ή στο κενό- θα έπρεπε να υπάρχει μόνο ένα –και μάλιστα- εύκολα αναγνωρίσιμο μοναδικό πραγματικό αίτιο;
e—-Εάν δεν συνέβαινε αυτό, θα ζούσαμε σε ένα λογικά και αιτιωδώς εξελισσόμενο σύμπαν;
Όσο παράξενο κι’ αν φαίνεται, για μένα είναι οι παραδοξότητες σε εξεταζόμενα φαινόμενα ιδιαιτέρως πολύτιμες. Διότι όπου τις εντοπίζω, εκεί εστιάζω όλη μου την προσοχή.
Οι παραπάνω τρεις θεωρίες του υποκεφαλαίου 3.2 θα μπουν στο μικροσκόπιο της εξονυχιστικής ανάλυσης και θα διαπιστώσουμε εκεί πως τα κατ’ αυτό τον τρόπο αποκτημένα ευρήματα –σε ότι αφορά στη λειτουργία του σύμπαντός μας- θα είναι και πάλι απίστευτα.
Τα επόμενα εδάφια παραλείπονται από την προεπισκόπηση
3.1.4 Λογική εναντίον παραλογισμού
3.1.5 Λεπτομερής περιγραφή ενός φαινομένου – Αναζήτηση σχέσεων
3.1.6 Η απλή περιγραφή δεν οδηγεί στα αίτια των προβλημάτων
3.1.7 Πρωτίστως πρέπει κάθε νέο πρόβλημα να κατανοηθεί σε βάθος
3.1.8 Αιτιώδης προσέγγιση των προβλημάτων – Συνεχείς διορθώσεις
3.1.9 Το αποφασιστικό στρατήγημα: Αναζήτηση ευάλωτων σημείων των προβλημάτων
3.1.10 Με ένα καταιγισμό από ερωτήσεις ανατροπή των πάντων
