Υλικό με προστασία πνευματικών δικαιωμάτων
Προεπισκόπηση περιορισμένου αριθμού αποσπασμάτων αυτού του βιβλίου
2.2.4 Ο Αϊνστάιν βάσισε τη θεωρία της σχετικότητας στην ανυπαρξία του αιθέρα
24-8-2016
Ως τις αρχές του 20ού αιώνα υπέθεταν οι φυσικοί -σκεπτόμενοι λογικά και αιτιωδώς- ότι ο αιθέρας είναι υπαρκτός. Διότι ο κανόνας πως «κάθε κινητό χρειάζεται για την κίνησή του το κατάλληλο μέσον» ώστε να μπορέσει να κινηθεί, ισχύει επίσης εξ ίσου και για το φως. Και δεδομένου πως και οι φυσικοί Μάικελσον και Μόρλεϊ ήσαν γι’ αυτό πεπεισμένοι, οργάνωσαν το γνωστό σχετικό πείραμα που φέρει το όνομά τους, προκειμένου να τεκμηριώσουν την άποψη της ύπαρξης αυτού του μέσου, η οποία ωστόσο δεν δικαιώθηκε πειραματικά. Εντούτοις, αυτή η αποτυχία ήταν για τον Αϊνστάιν η -παντελώς ανεπαρκής- ένδειξη, επάνω στην οποία αυτός στήριξε την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητάς του. Ήταν η απλουστευτική ρήση του «ποιος ο λόγος, να δυσκολεύει κανείς τη ζωή του αντί να σκέπτεται δημιουργικά; Οι ερευνητές δεν ανακαλύπτουν τον αιθέρα, επειδή απλούστατα αυτός δεν υπάρχει» σωστή ή αντιθέτως εντελώς επιπόλαιη; Η εξαιρετικά αδύναμη ένδειξη της αποτυχίας των ερευνητών Μάικελσον και Μόρλεϋ να εντοπίσουν τον αιθέρα, ήταν, επομένως, το σαθρό θεμέλιο, στο οποίο έκτισε ο Αϊνστάιν την Ειδική Θεωρία του της Σχετικότητας.
Στην ανάλυση του αιθέρα και των δύο θεωριών της σχετικότητας, που θα συναντήσει ο αναγνώστης στα κεφάλαια 11, 12 και 13, θα μπορέσει εκεί να κατανοήσει γιατί η πορεία του Αϊνστάιν ήταν εντελώς λανθασμένη, αν και αυτός βρισκόταν φαινομενικά στο σωστό δρόμο. Θα κατανοήσει, πόσο προσεγγιστικά γίνεται αντιληπτός από εμάς ο κόσμος. Έτσι, παρ’ ότι αυτός ενδεχομένως μπορεί να αντιλαμβάνεται ότι π.χ. κυριαρχεί γύρω του το λευκό χρώμα, στην βαθιά πραγματικότητα αυτό μπορεί να είναι το μαύρο!
Ωστόσο, το πείραμα των Μάϊκελσον-Μόρλεϋ σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε με λανθασμένο τρόπο, οπότε ήταν επόμενο, πως θα προέκυπταν λανθασμένα αποτελέσματα. Προφανώς, δεν σκέφτηκε κανείς αυτή την εκδοχή, επειδή αυτό το πείραμα φαίνεται πως αποδίδει τέλεια την πραγματική κατάσταση. Αλλά ανάμεσα στο «φαίνεσθαι» και στο «είναι» βρίσκεται το άπειρο, εξ ου και είναι σκόπιμο να είναι κανείς όσο είναι δυνατόν ακριβής.
