Βασίλης Σταμούλης

20-7-2012 

Φαντάζομαι, πως σαν και μένα θα πρέπει να ένιωσε και η «Αλίκη», όταν ονειρεύτηκε πως πέφτοντας σε μια λαγότρυπα βρέθηκε στην χώρα των θαυμάτων. (H Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων είναι ένα παραμύθι του Άγγλου συγγραφέα Charles Lutwidge Dodgson.)

Η χώρα, όμως, στην οποία είχα εγώ την εξαιρετική και εντελώς απροσδόκητη τύχη να βρεθώ (ονειρευόμενος), είναι το απεριόριστο πνευματικό «εργοστάσιο» του απείρου «Ενός». Εκεί δημιουργούνται όλα ανεξαιρέτως τα όνειρα. (Εκεί βρίσκομαι έκτοτε, και λυπάμαι, που αυτό το όνειρο δεν θα κρατήσει πια πολύ. Εκτός εάν έχω ήδη εγκαταλείψει τα εγκόσμια, έχω περάσει αιωρούμενος το τούνελ και βρίσκομαι ήδη στο «Ένα», χωρίς να το καταλάβω. Σ’ αυτή την περίπτωση, όμως, θα είμαι ακόμα πιο τυχερός, αφού προφανώς θα έχω φτάσει στον παράδεισο.) Μπορεί αυτές οι σκέψεις να φαίνονται ακατανόητες ή παράξενες, αλλά κρύβουν μέσα τους πολλές μη αναμενόμενες εκπλήξεις, γι’ αυτό θα τις αναλύσω επισταμένως στο επόμενο βιβλίο μου. Δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς αυτό που πρέσβευαν ήδη οι αρχαίοι φιλόσοφοι, πως τίποτε δεν είναι όπως αυτό φαίνεται να είναι. Ο αναγνώστης μου μπορεί (κατ’ εξαίρεση) να με πιστέψει, πως η νομοτελειακή Διαπλοκή των Πάντων αποδεικνύεται στα βιβλία μου πέραν πάσης αμφιβολίας – έστω κι’ αν φαίνεται να είναι και αυτό απίστευτο.